Zapraszam na podsumowanie roku 2017. Nasze pierwsze, pierwszy post z przewagą tekstu, także bądźcie wyrozumiali.
Muffin
Dla Muffinka 2017 był łaskawy. O ile 2016 przyniósł nam kulawizny (Muffin ma dysplazję HD D), złamany palec i uczulenia u Puchatełka, tak w 2017 zdrowotnie było super. Pies śmigał jak nówka sztuka, okazało się, że może nadal biegać w agility, jedynie tyczki ustawione niżej.
Muffin na co dzień trenuje z Łukaszem, w dodatku w innym klubie niż ja, więc oglądam jego postępy okazjonalnie. Ale jak już widzę, to dumna jestem okrutnie. Piesek biega zacnie, ogromnie się stara i widać ile radości mu daje ten sport. Motywacji mógłby mu pozazdrościć niejeden użytek. W grudniu brał udział 2x w zawodach, każdy bieg ukończony, każda strefa zaliczona, zero odmów, ładny slalom i niestety tyczki. 🙁 To jest coś, czego ten pies, dosłownie i w przenośni, nie przeskoczy. Przykre jest to ogromnie, bo spokojnie mógłby biegać openowe torki, ale 60cm to za wiele jak na jego łapeczki. Grunt że radość jest. Zresztą sami popatrzcie, tak biega “leniwy show bez popędów”. Za zdjęcia ogromnie dziękuję GO Klub Agility
Puchatełek jest jedną wielką kulą miłości i przewidywania otoczenia, że charakter się zmieni jak pies dorośnie, zupełnie się nie sprawdziły. Kocha ludzi, dzieci, nieagresywne psy. Żyje się z nim łatwo i spokojnie. Z Foxem skumali się od pierwszego niuchnięcia, przyjaźń kwitnie.
Muffin nadal jest psem Łukasza, ja jestem spoczko, ale nie ma się co oszukiwać, psie serduszko bije mocniej dla kogoś innego.
Fox
Nie będę Was czarować, Fox podbił me serce, jest ukochanym Syneczkiem Mamusi, dostał ode mnie wszystko, co mogłam mu dać, a w zamian zaoferował mi piękną przyjaźń. Wzięliśmy go bardzo szybko po tragicznej śmierci Nugata. Będzie mocno sentymentalnie, ale ten pies pozwolił mi się otrząsnąć z traumy, pozwolił wybaczyć i iść dalej. Nie wiem czym sobie na to zasłużyłam, ale dostałam znacznie więcej niż oczekiwałam. Tak jakbyście napisali listę życzeń do hodowcy i dostali psa, który spełnia każdy punkcik. Nawet wyładniał skubany. 😉
2017 rok to czas wzajemnego poznawania się, budowania relacji. Mimo, że nie mamy spektakularnych osiągnięć, milion psów z internetów umie więcej, to jednak biegamy wspólnie po tej samej tęczy. Kocham radość i pasję tego psa, to jak mocno się angażuje, patrzę na niego i puchnę z dumy. Kocham jak codziennie wieczorem wtula się we mnie (a uwierzcie, ten pies potrafi się tulić jako mało który), kocham jak zasypia w moich objęciach, kocham jak mnie opieprza, że za wolno zamykam drzwi i jak świdruje wzrokiem, żeby mu coś z talerza skapnęło. Tak, rozpieściłam go i absolutnie się tego nie wstydzę. W podsumowaniu roku pewnie powinnam się chwalić tym, czego psa nauczyłam, ale tak się składa, że to pies nauczył mnie więcej. Wytresował mnie na prywatnego głaskacza i drapacza, dzielnie znosi moją agilitową nieudolność i motywuje do dalszej pracy. Przy Foxie odkryłam magię kształtowania i żałuję, że wcześniej się tak szybko poddałam. Jest moim prywatnym mistrzem sztuczek, uczy się błyskawicznie, wiele oferuje i nie poddaje się szybko. Z zaskoczeniem odkryłam, że umie we frisbee, a jako że nie miałam wcześniej psa tak skaczącego do dysku, to cieszę się bardziej niż wypada. 😉
Tu możecie zobaczyć film na roczek Foxa.
2017 rok to także rok pod znakiem nauki pod okiem doświadczonych zawodników.
- 19-23 lipca – obóz Be Fit for Agility organizowany przez Freexy
- 29-30 lipca – seminarium pasterskie z Martą Chmiel
- 12-13 sierpnia – seminarium frisbee z Asią Korbal
- 19-20 sierpnia – seminarium agility z Beatą Luchowską
- 21 października – seminarium pasterskie z Martą Chmiel
- 11-12 listopada – Time to Start z Asią Korbal
- 18 listopada – seminarium agility z Beatą Luchowską
- 3 grudnia – trening z Magdą Łabieniec
Powoli obmyślam kalendarz na 2018 i jak wszystko pójdzie po mojej myśli, to będzie się działo. 🙂
Wyjazdowo też było pięknie. Odwiedziliśmy Karkonosze, Tatry Niżne, a latem burki podbijały Toskanię i Korsykę.
To był zdecydowanie dobry rok dla nas.
No Comments